No Martusiu dałaś mi do myślenia tym tematem... moja historia może nie tak całkiem z wczesnego dzieciństwa, ale... do dziś miło to wspominam:)

Tak więc pewnego razu zimą po szkole razem z koleżankami miałam straszna ochote isć na sanki, nasz pomysł jak każdy zreszta wcieliłyśmy w życie. Poszłyśmy na hugon odnajdujac tam nasze wcześniej zbudowane "perpetum", które składało sie z: deski do prasowania, paneli, deskorolki, kilku srubek (w tym odstającego motylka) i kawałka sznurka. Pierwsza górka zaliczona bez wiekszych przeszkód i obrażeń kolejna także, lecz trzecia zaowocowała w wybuch smiechu... jak chyba każdy wie na hugonie jest wiele stromych górek i nasz "droga radości" również należała do tak owych. Otóż na końcu tej górki była dość duża zaspa na która nie zwróciłysmy uwagi. Usadowiłysmy się i wraz z naszym pojazdem szybko zjechałysmy w dól, lecz przód naszego "perpetum" wbił sie pionowo w zaspe, co spowodowało ze wpadłysmy jedna na druga, gdy w końcu jakoś się pozbierałysmy, koleżanka która jeszcze siedziała rzuciła hasło "ale mnie ta srubka gniecie, śmieszie by było gdyby mi się spodnie przetarły" po czym wstała i nagle nieopanowany napad śmiechu zawładnął naszymi duszami:)  zdezorientowana koleżanka, która dopiero co wstała zapytała o co chodzi, lecz po chwili sama sie zorientowała... otóż jej ulubione spodnie posiadały teraz prawie 15 centymetrową dziure. Tym oto sposobem musiała wrócić do domu przez garaże(dobrze, że blisko miała) .... Mam dla Was przestroge wybierając się na sanki zawsze upewnijcie się czy gdzieś na dole nie czai sie złowieszcza zaspa

Owszem ból rozdartych spodni zostaje w pamięci na długo, ale ciesz się, że jeszcze nie wiesz jaki to ból wiszącej bielizny (wiesz o czym mówie) i cześć osób z naszej Kochanej OAZY również

To ja się dołączę do tego, tak zacnego, grona dyskutantów.
Moje wspomnienie pochodzi z czasów mojej wczesnej młodości (czyli jakieś 2,5 roku temu )
Otóż, kiedy byliśmy na rekolekcjach w Chwałowicach małą paczką (niektórzy z dzisiejszych oazowiczów pamiętają te zamierzchłe dzieje ) poznaliśmy paru sympatycznych kolegów. I jak wiadomo, na rekolekcjach nie trudno o jakąś "przygodę". Więc pewnego dnia jeden z naszych kumpli, Rafał zapragnął napić się jogurtowej (!) herbaty jednej z naszych szanownych koleżanek. My węsząc wspaniałą okazję, by spłatać figla, do przygotowanej herbaty wsypałyśmy jakieś pół  solniczki i pół zawartości słoiczka z pieprzem (chciałyśmy dodać do herbaty nieco "pikanterii" ). Jednak chłopak wyczuł podstęp i nie wypił herbaty. Za to powiedział pomysłodawczyni naszego przedsięwzięcia, że zrobi jej herbatę i podał jej "napój", który wcześniej dla niego sporządziłyśmy. Biednej kobietce nie zasmakował własny wyrób i wylała go przez okno (prosto przed Dom Rekolekcyjny).

Tak więc: "Kto pod kim dołki kopie, ten przyjaźni się z mopem."
(chyba się nie rymuje )

Pozdrawiam!

Długo myślałem i wymyśliłem

Moje śmieszne zdarzenie z dzieciństwa (pewnie było niejedno) to jak chciałem kiedyś powiedzieć coś do siostry przez dziurkę od klucza w drzwiach i wleciała mi do buzi ćma. Zdezorientowany przez chwile nie wiedziałem co sie stało, więc dopiero po chwili wypuściłem ją z ust... Gdzieś poleciała i tyle się widzieliśmy

Hehe ja pamiętam, że jak byłam mała(pod względem wieku oczywiście )  i prosilam mamę o coś do jedzenia to mama dając mi  szynke, mówiła: "masz szynke'. No i genialna Basia połączyła te dwa słowa w jedno i mówiła: "mamo, daj mi maszszynke".NIeżle co?A wiecie jak trudno było mnie tego oduczyć...szkoda gadać!

Albo pisałam po ścianach.Z tym to było zamieszanie. Wszędzie było kolorowo: za drzwiami, za półkami, za zasłonami, za fotelami...a jak popisałałam ścianę na środku pokoju miałam konfiskatę kredek na zawsze.Ale ja sie nie poddałam tak łatwo! Znalazłm gdzieś długopis i popisałam cały gumolit-jedyną rzecz, która jeszcze nie była popisana. A jak rzeczywiście skończyła się era pisania po ścianach to zaczęłam targać albumy od taty...byłam nieugięta, naprawde!

Czy ktoś był gorszy?

Moje wspomnienie jest nieco dziwne...
Miałem okres w życiu kiedy na początku wyrazów mówiłem najczęściej "h".
  Pewnego razu wybraliśmy się z rodzicami do zoo.Obraziłem się bo moi rodzice za szybko szli no i oddaliłem się do tyłu.Kiedy rodzice powoli zaczęli znikać mi z oczu zacząłllem wołac: "'Mama,tata hu..."miało być stój ale nie wyszło mi i całe zoo dowiedziało sie co myśle o swoich rodzicach

Ostatnio edytowany przez filip (2007-05-05 13:48:11)

nie noo stanik na kapturze to naprawdę wyczyn mistrzowski
hahaha właśnie to sobie wyobrażam hahaha