Masz CAŁKOWITĄ racje 'sz'...
Przebaczanie nie jest łatwe, szczególnie jeśli chodzi o bliską nam osobę, przynajmniej tak mi się wydaje. Im bardziej kogoś kochamy, um barziej czujemy się z Nim związani emocjonalnie, duchowo, tym bardziej dotyka nas fakt, że doszło do tak ogromnej przepaści między mna a nią.

Ale zawsze zostaje nadzieja, że
"CO NAS NIE ZABIJE TO NAS WZMOCNI"
...chyba nie raz przekonaliśmy się na własnej skórze o trafności tego przysłowia. Jedynym warunkiem koniecznym jest właśnie PRZEBACZNIE. Dla mnie jest to moment kulminacyjny i świadczący o dojrzałości obu stron. Nie wystarczy tylko PRZEBACZYĆ, trzeba jescze PRAGNĄĆ TEGO PRZEBACZENIA zarówno ze strony poszkodowanego jak i osoby, która sprawiła tą przykrość.

Bóg jest najlepszym lekarzem dusz. Ta wspomniana wcześniej MODLITWA pozwala przetrwać czas oczekiwania i dojrzewania do PRZEBACZENIA. W końcu nie da się do egzanimu podejść bez wcześniejszego przygotowania, inaczej będzie oblany...a nawet jeśli uda nam się go zaliczyć, to w przyszłości ta LUKA zpowodowana 'odwaleniem roboty' da się we znaki.

Warto uczyć się przebaczenia, bo życie nie rozpieszcza...
Warto uczyć się przebaczenia, bo życie nie usprawiedliwia...
Warto uczyć się PRZEBACZENIA, bo ŻYCIE masz tylko JEDNO...

filip napisał:

Hmmm....drażliwy temat....

Czemu drażliwy temat? Troche nie zrozumiałam...
Dla mnie to WAŻNY temat, a drażliwe jest to że ludzie nie chcą go poruszać, a to wynika z faktu iż jest on trudny.
Bez obrazy, ale tak mi się nasunęło, że ludzie często źle nazywają rzeczy i zwalają na hasła typu: nie lubię, drażni mnie to, a tak na prawdę BOJĄ się o pewnych sprawach rozmawiać, bo ich to przerasta!
Ps. Filip, to nie znaczy że sądze tak o Tobie

A co do tego 'źle nazywanego' to niektórzy z nas mimowolnie przyjmują takie schemaciki i stają się one tak powszechne, że przestajemy zauważać ich nietrafność...niestety.

Ostatnio edytowany przez rz (2007-10-25 20:28:13)

Mój komentarz: odsłon dużo, postów troche mniej...'sz' dobrze powiedziałaś:

sz napisał:

jeśli nie potrafi się na tyle otworzyć, żeby mówić o tym innym (lub nie czuje takiej potrzeby) to chyba nic złego się nie dzieje.

to trudny temat, wymagający otwarcia się, a nie tylko luźnego pisania riposty...
Ale wierzę jeszcze w to '63', bo to znaczy że szukamy świadectwa innych, ich dzielenia się przeżyciami. To pokazuje, że SZUKAMY jakichś podpowedzi, sugesti jak inni sobie radzą z przebaczeniem. To wszystko razem daje jeden wniosek:

PRZEBACZENIE NIE JEST NAM OBOJĘTNE!

Ps. Zwróćcie uwagę na kolor tego stwierdzenia Taka maleńka przenośnia

U mnie z wybaczaniem jest różnie bo to zależy co mi ta osoba zrobiła, w jaki sposób uraziła. Jeśli to nic wielkiego to szybko wybaczę, a nawet potrafię zapomnieć. Jednak najgorsze jest to jak wybaczę, a ta osoba skrzywdziła mnie po raz drugi, a nawet nie zdaje sobie z tego sprawy i niepotrafi  przeprosić, wtedy jest o wiele trudniej znów wybaczyć i zapomnieć  o tym wszystkim i trudno mi pózniej zachowywać się w stosunku do tej osoby tak samo jak wcześniej i udawać, że nic się nie stało. Czy można tej osobie po raz kolejny zaufać??
Wybaczyć jest trudno ale jeszcze trudniej jest zapomnieć o wszystkim...

z tym "drażliwym tematem" chodziło mi o to,że nie zawsze mi to wychodzi a nie lubie jak cos mi nie wychodzi...drażni mnie to.

Martuś, kocham Cię. Wiesz o tym.

Mówiąc o przebaczeniu używacie sformułowania "zapomnieć", ale przebaczenie nie równa się z zapomnieniem. Przebaczyć znaczy zmienić swoje emocje myśląc, wspominając daną sytuację, zmienić swoje emocje w stosunku do osoby, która nas zraniła...