Ale temat. Super. Tak, warto się zastanowić nad tym „Jakie jest moje uwielbienie Boga?”. Ja zrobię to sam na sam z Nim. Niemniej jednak jak zwykle mam coś do powiedzenia.

UWIELBIENIE. Zamknij oczy. Teraz powiedz, co zobaczyłeś? Może ukochaną osobę, może... „allahy”, a może Kościół św. Piotra i Pawła? Wiele rzeczy można nazwać uwielbieniem. Wiele rzeczy można nazwać uwielbieniem BOGA. Skupmy się na tym. Po pierwsze – najważniejsza jest treść uwielbienia, a nie jego forma. Wydaje mi się, że najlepszym lekarstwem na to, o czym wspomniałeś jest przykład drugiej osoby oraz przede wszystkim – uświadomienie sobie sensu uwielbienia. Jak można uwielbiać Pana? Taniec… to raczej okazyjnie, bo jakoś ciężko żebyśmy idąc na kebab zaczęli tańczyć „ku chwale…”. Nie możemy popadać w fanatyzm. Ale ja osobiście mogę powiedzieć, że tego doświadczyłam wiele razy, świetna sprawa. Tutaj jeszcze warto się zatrzymać. Taniec, jakieś przedstawienie… nie chodzi o puste wystawienie sztuki, zaistnienie przed odbiorcami. Albo skłonienie widowni do refleksji. Nie. Prowadzący - jeżeli mają dobre intencje - powinni uczynić tak, by jedynym widzem był Bóg, a WSZYSCY zebrani (łącznie z aktorami, tancerzami) byli tymi, którzy naprawdę uwielbiają. Śpiew? Jest oczywiście wiele okazji. W zasadzie tutaj też można podyskutować. Jeżeli jest jakaś osoba, która kompletnie nie potrafi się otworzyć i zaczyna coś troszku śpiewać i to jest dla niej przeogromne wyzwanie – to jest uwielbienie, a jeśli inna osoba, która pięknie śpiewa skupia się na żuciu gumy, albo tak po prostu śpiewa żeby było… bez serca – to nie jest uwielbienie, mogłaby np. zgłosić się do zaśpiewania psalmu ;-] Przede wszystkim uwielbienie to takie bezpośrednie zademonstrowanie Panu Bogu jak strasznie go kochamy, zademonstrowanie JEMU. Nie jest najważniejsze robienie tego, by inni widzieli… ponieważ czasem przekształca się to w SAMOUWIELBIENIE i robimy to wyłącznie na pokaz… nie, nie, nie o to chodzi. Robienie na pokaz czegoś to grzech, więc jak można jednocześnie chwalić i grzeszyć. Dając przykład, w ten sposób można głosić wszem i wobec imię Jezusa. Tak można dać komuś „kopniaka”, by nie wstydził się swojej wiary. Ja tak piszę i piszę… i na końcu najważniejsze. Kochani, uwielbiajmy w każdy możliwy sposób, ale przede wszystkim…. w sakramentach. To jest to! Kolejna sprawa. Powinniśmy się zastanowić czy czasem nie jest tak, że zaczynamy uwielbiać wizerunek Jezusa, a nie Jego samego. Uwielbienie też nie może być okazyjne. Nie może być spowodowane jedynie jakimś wydarzeniem, wzruszeniem (uczucia). Bóg nie czeka na sprzyjającą okoliczność, a więc i my tego nie róbmy. Cel uwielbienia – dialog, pragnienie poznania Boga, pogłębienie relacji z Nim. Bóg nas kocha, w końcu nas stworzył. Doświadczamy tego każdego dnia. A skoro stworzył nas na Swój obraz to oznacza, że okazanie Jemu miłości (uwielbienie) nie jest dla nas nieosiągalne. Szukajmy Boga w uwielbieniu. A to jest zaraźliwe ;-] C.D.N., jeśli pozwolicie (nie skończyłam…). Good luck!

"Skosztujcie i zobaczcie, że dobry jest Pan."

Moja przygoda z uwielbieniem przez taniec zaczęła się pięć lat temu kiedy to przeżywałam swoje rekolekcje II st. W diakonii było małżeństwo, które należało do diakonii tańca wspólnoty Emmanuel. Wtedy dowiedziałam się, że taka forma uwielbienia jest naturalna i że to nie żaden nowy "wynalazek" ponieważ pierwsi Chrześcijanie właśnie tak wielbili Boga: "Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który w was jest, a którego macie od Boga, i że już nie należycie do samych siebie? Za wielką bowiem cenę zostaliście nabyci. Chwalcie więc Boga w waszym ciele!"(1 Kor 6, 19-20)

Sama przez ten czas rekolekcji i dalsze lata czułam, że na modlitwie po prostu rodzi się we mnie taka potrzeba serca i uważam, że to piękne ubogacenie mojego spotkania z Bogiem:)

Poznałam masę tańców, które powstały we wspólnocie Emmanuel podczas modlitw. Są piękne i myślę, że warte poznania i praktykowania więc gdyby była chęć nauki i wdrożenia to ja służę wiedzą:)

ooooo jak świetnie Karol że rozwinąłeś ten wątek o psalmy... i że zwróciłeś na to uwagę   Księga Psalmów to jedna z moich ulubionych ksiąg w Starym Testamencie... i jeśli chodzi o psalmy uwielbienia to jak i też o pozostałe, mogą stanowić wspaniałe ubogacenie naszej codziennej modlitwy.. nie raz po całym ciężkim dniu nie mamy siły nic powiedzieć , można wtedy wspomóc swoją modlitwę psalmem  


piękny psalm uwielbienia Ps 148

Ps 144, 1-2

chciałam tutaj dodać jeszcze, może nie fragment psalmu, ale fragment typowo uwielbieniowy i jakże piękny tzw. Kantyk Trzech Młodzieńców ...

Dn 3, 57-90


Wszystkie dzieła Pańskie błogosławcie Pana
Aniołowie Pańscy błogosławcie Pana
I wy, niebiosa, błogosławcie Pana
Wody ponad niebem błogosławcie Pana
Wszystkie potęgi błogosławcie Pana
Słońce i księzycu błogosławcie Pana
Gwiazdy nieba błogosławcie Pana
Deszcze i rosy błogosławcie Pana
Wichry niebieskie błogosławcie Pana
Ogniu i żarze błogosławcie Pana
Chłodzie i upale błogosławcie Pana
Rosy i szrony błogosławcie Pana

Chwalcie Go
I na wieki wysławiajcie
Mrozy i zimna błogosławcie Pana
Lody i śniegi błogosławcie Pana
Dni i noce błogosławcie Pana
Światło i ciemności błogosławcie Pana
Błyskawice i chmury błogosławcie Pana
Cała ziemio błogosławcie Pana
Góry i pagórki błogosławcie Pana
Rośliny ziemi błogosławcie Pana
Wszystkie źródła błogosławcie Pana
Morza i rzeki błogosławcie Pana
Potwory morskie błogosławcie Pana
Ptaki powietrzne błogosławcie Pana

Chwalcie Go
I na wieki wysławiajcie

Dzikie zwierzęta błogosławcie Pana
Synowie ludzcy błogosławcie Pana
Cały Izraelu błogosławcie Pana
Kapłani Pańscy błogosławcie Pana
Słudzy Pańscy błogosławcie Pana
Dusze sprawiedliwych błogosławcie Pana
Wszyscy święci błogosławcie Pana
Chananiaszu, Azariaszu, Miszaelu błogosławcie Pana

Chwalcie Go
I na wieki wysławiajcie

Bo wybawił nas z otchłani
I z mocy śmierci nas ocalił
Wyrwał nas z płonącego ognia

Wychwalajcie Pana
Bo łaskawy
Bo na wieki jego łaskawość
Wszyscy Bogobojni
Błogosławcie Pana,
Boga bogów
Chwalcie i wysławiajcie
Bo na wieki
Jego łaskawość

dlaczego mam uwielbiać Boga?

Istnieje wiele powodów, aby to czynić:

- wielbienie jest czymś naturalnym, ono się Bogu należy. Przypomina nam o tym Pismo Święte: Ps 146, 149, 150, 1Krn 16,23-25, Ap 5,11-12

- zbliża nas do Boga

- odnajdujemy zachwyt nad światem, Bogiem i człowiekiem. Nie ma nic smutniejszego niż człowiek, który nie umie się zachwycać. Psalmista ukazuje nam jak pięknie potrafi wznosić swoje serce ku Bogu w zachwycie nad światem: "Bo rozradowałeś mnie, Panie, Twoimi czynami, cieszę się dziełami rąk Twoich" (Ps 92,5-6)

Musimy uczyć się uwielbiać Pana Boga niezależnie od okoliczności, a może właśnie w chwilach trudnych ma ona jeszcze większą moc. Nie łatwo wierzyć, że plan Bożej miłości rozwija się w naszym życiu w każdych okolicznościach. Ale tak jest, dlatego każdą chwilę i każde wydarzenie uczyńmy okazją do uwielbienia Boga. Życie w obecności Pana jest przyczyną i naszej i Jego radości. Pan lubi przebywać w towarzystwie ludzi. Trzeba w sobie wyrobić drobny odruch, starając się przy każdej okazji zanosić do Pana krótkie modlitwy uwielbienia: "Chwała Ojcu...", "Panie, bądź uwielbiony..." Te krótkie modlitwy mają tę zaletę, że szybko ucinają przyzwolenie na grzech. Oddalają zniechęcenia, złe myśli, złe odnoszenie się do innych, trwamy ciągle w obecności Boga i to On pomaga nam żyć Jego miłością i widzieć Boga w naszych bliźnich. Postanowienie, by nieustannie wielbić może stać się prawdziwą bronią duchową, która pomoże nam opierać się osaczającym nas codziennie pokusom poirytowania, zniechęcenia, osądzania, krytykowania. (...)

Jakie są owoce uwielbienia:

# zaprzestanie koncentrowania się na samym sobie

# składanie ofiary z własnej pychy

# spojrzenie z pewnym dystansem na swoje problemy

# uzdrowienie wewnętrzne - może odrodzić się życie wewnętrzne przez pokój, radość

# wchodzimy we współodczuwanie, ukierunkowujemy się na innych ludzi

# na modlitwie wielbiącej dokonuje się obalenie murów, przemiana sytuacji, która może wydawać się bez wyjścia. Warto wspomnieć o "modlitwie Jerycha", o której mówi Bertrand Georges w książce "Żyć w uwielbieniu." Polega ona na odmawianiu przez 7 kolejnych dni uwielbienia Boga i odnoszeniu do Niego zwycięstwa w tej danej trudnej sytuacji. Nie jest to ani modlitwa prośby, ani wstawiennicza, ale głoszenia zwycięstwa Pana. Modlitwę taką odmawia się w grupie przez 7 kolejnych dni (przykład z Biblii o murach Jerycha). Bóg często spełnia prośby nawet przed upływem tych 7 dni.

# uwalnia z lęku i strachu, rodzi się ufność i postawa zawierzenia (Ps 107)

# otrzymujemy radość Bożą, którą możemy obdarowywać innych i w ten sposób ją powiększać

Zachęcam, abyśmy wszyscy przekroczyli próg uwielbienia i stawali w ciągłej obecności Bożej. Oto świadectwo jednej z osób żyjącej uwielbieniem:

"Poranne, wspólne uwielbienie przemienia cały dzień. Od kiedy odkryłam moc uwielbienia, z wielką radością rozpoczynam każdy dzień jutrznią, nawet jeśli często, po ludzku nie chce mi się uwielbiać Pana. Doświadczam tego od 2 lat i widzę, że w moim sercu naprawdę coś się dzieje, Pan działa i jest we mnie prawdziwa radość."

"Wśród ludów będę chwalił Cię, Panie!" Ps 57

ooo to cieszę się, że jest zadowolenie... Uwielbienie na oazie będzie częściej - ja się o to postaram.