Zobaczcie! Znalazłam coś ciekawego: KRóTKą HISTORIę ADWENTU

Początki adwentu należy łączyć z początkiem obchodzenia przez chrześcijan świąt Bożego Narodzenia, a więc z okolicami II połowy IV wieku. Pierwsze ślady odkrywany w liturgii hiszpańskiej i galicyjskiej. Synod w Saragossie, który odbył się w 380 roku, polecał wiernym codzienną, gorliwą obecność w kościele, nie omijając ani jednego dnia w okresie między 17 grudnia, a 6 stycznia. Adwent miał tu charakter pokutny i ascetyczny.
W V wieku podobne zalecania wydał biskup w Galicji. Polecił on wiernym post trwający trzy dni każdego tygodnia przez trzy tygodnie między wspomnieniem świętego Marcina (11 listopada), a świętami Bożego Narodzenia.
W Rzymie ten okres zaczął być obchodzony dopiero pod koniec VI wieku. Adwent miał tu formę radosnego oczekiwania na przyjście Pana, brak postów i innych praktyk pokutnych.
Papież Grzegorz Wielki ujednolicił zalecenia liturgiczne dotyczące adwentu. Od tego czasu adwent trwa cztery tygodnie i staje się szczególnym okresem oczekiwania na święta Bożego Narodzenia. Z czasem przybiera również eschatologicznego charakteru i staje się czasem oczekiwania na przyjście Chrystusa na końcu czasów. Połączenie tradycji gallicyjskich i rzymskich zaowocowało współczesną oprawą liturgiczną adwentu.

I trochę etymologii:

ADWENT (łac. adventus - przyjście; advenio - przychodzę, przybywam, ukazuję się, wybucham, przypadam w udziale)

MARANA THA! - wyrażenie aramejskie, prawdopodobnie pochodzenia liturgicznego, przyjęte do Nowego Testamentu (Kor 16,22 - Jeżeli ktoś nie kocha Pana, niech będzie wyklęty. Maranatha!;
Ap 22, 20 - Mówi Ten, który o tym świadczy: «Zaiste, przyjdę niebawem». Amen. Przyjdź, Panie Jezu! ).
Zwrot ten był znany jako wczesna modlitwa w Kościele palestyńskim, a także jako określenie najwcześniej identyfikowane wśród chrześcijan - „Mar” czyli Pan .
Może być rozumiane zarówno , jako:
„Maran ata” – „Pan nasz przyszedł” lub „Maran tha”, co znaczy „niech przyjdzie nasz Pan !”
„Marana ata” – „Przyjdź Panie Jezu”, a w języku gr. - „przyjdź (Nasz) Panie” , „Pan przychodzi”.


Zapraszam do dyskusji... Czas adwentu to czas oczekiwania na przyjście... ukazanie się... przybycie Pana... a ja jak przeżywam ten szczególny czas??? Może gdzieś gubię się wśród świątecznych wystaw sklepowych? W wielkich i dokładnych porządkach w domu? Albo pochłania mnie nauka i 1000 innych obowiązków i zajęć? I tradycyjnie komputer, TV i inne "umilacze" czasu... i w końcu budzę się już w Nowym Roku z poczuciem, że coś przegapiłem. A może to właśnie czas mojej ogromnej mobilizacji, kiedy wołam Marana tha?!

Ostatnio edytowany przez an.Agata (2006-12-03 15:28:57)