„…chcesz rozbawić Pana Boga, powiedz mu o swoich planach…”
Jakiś czas temu wymyśliłam sobie, że to będą zwykłe, spokojne wakacje…Na szczęście ani przez chwilę takie nie były. Na swoje pierwsze rekolekcje wyjeżdżałam bardzo zmęczona, po kilku zarwanych nocach z niepokojem patrzałam na zbliżające się 3 trudne tygodnie w Krakowie. Ale Bóg troszczy się o swoje dzieci, o wszystkie sprawy. Nie tylko o naszego ducha, ale także o siły fizyczne, psychiczne, relacje między ludźmi, pogodę, transport, finanse…Czas odkrywania i poznawania Kościoła-bo taki jest temat 3 stopnia był czasem radości kiedy dotykał On mojego serca poprzez Swoje Słowo. Także kolejne 2 tygodnie w Zapasiekach,  pomimo zmagania się z chorobą i zmęczeniem były doświadczeniem Bożej miłości i opieki. Jezus miał inny pomysł na ten czas, to były Jego rekolekcje i On działał po swojemu. I może po ludzku się waliło i nie układało, ale  On był, działał i dotykał młodych serc. Dane mi było także w te wakacje być w dwóch szczególnie ważnych dla każdego oazowicza miejscach . Pierwsze z nich to Krościenko nad Dunajcem- Centrum Ruchu Światło-Życie, jakby serce oazy w Polsce. Wielkim przeżyciem była dla mnie możliwość modlitwy i Msza św.  w kaplicy Chrystusa Sługi…czasem marzenia się spełniają…Drugi był Carlsberg – Międzynarodowe Centrum Ewangelizacji Ruchu Światło-Życie w Niemczech. Tam dane mi było również przeżyć Eucharystię, zobaczyć pokój założyciela- ks. F. Blachnickiego, a także spotkać ludzi, którzy znali go osobiście. Najbardziej niesamowitym było spotkanie z byłym moderatorem Ruchu  ks. H. Bolczykiem. Człowiekiem niezwykle pogodnym, który wspominał swoje pierwsze rekolekcje dokładnie 50 lat temu oraz „ten błysk w oczach” ks. Blachnickiego. A odwiedzenie żadnego z tych miejsc nie było przeze mnie zaplanowane… Doświadczenie wielkich, ale pustych kościołów  niemieckich, nieużywanych konfesjonałów i braku kapłanów pozwoliło mi docenić jak wiele mam. Możliwość uczestniczenia każdego dnia w Eucharystii, wspólnota parafialna, kapłani,  moja oaza i rekolekcje, na których jest kilkadziesiąt osób to ogromny Boży dar i wielka łaska.  A na koniec wakacji kilka nieplanowanych dni w górach. I czasem jest tak po prostu dobrze…