Znalazłam ciekawy tekst - myślę za warto go przeczytać ...

W Piśmie Świętym człowiek często prosi Boga: „Panie, pamiętaj o mnie”. Na krzyżu dobry łotr mówi do Jezusa: Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa. Bóg o nikim nie zapomina. [b]Czy ktoś z nas mógłby przejść pomiędzy kroplami deszczu? To niemożliwe!

Podobnie niemożliwe jest, żeby Bóg o nas zapomniał.

W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata (Ef 1,4) – pisze święty Paweł. Bóg wybrał nas zanim nas stworzył. To ważna wiadomość, zwłaszcza jeśli rodzice nie pragnęli naszego poczęcia, jeśli pojawiliśmy się w nieodpowiednim momencie i zostaliśmy źle przyjęci. Kiedy czasem przychodzi nam do głowy okropna myśl: „Po co się urodziłem? Nikomu nie jestem potrzebny!”, to pamiętajmy, że sam Bóg pragnął naszych narodzin. Nie zapominajmy o tym zwłaszcza w chwilach, kiedy inni zjadliwie nas krytykują, kiedy mówią: „Co za niezdara!”, albo „Jesteś tu potrzebny jak piąte koło u wozu!”. Bóg mówi wtedy: Ten się tam urodził. W tobie są wszystkie me źródła (Ps 86, 6-7). Tak mówi Pan o Jerozolimie, która jest matką wszystkich ludów.

Boża pamięć nie jest ulotna, jak nasza, ona jest odwieczna, tak jak On jest odwieczny: od wieku po wiek Ty jesteś Bogiem. Żyjemy w Jego obecności, jesteśmy z Nim na wieczność. Ustami Izajasza Bóg nas zapewnia: Ja cię miłuję! Bardzo chciałbym zobaczyć Boga mówiącego do mnie te słowa. Uwierzyłem w nie, bo są prawdziwe i wiem, że pewnego dnia wszyscy usłyszymy coś, co już dziś przeczuwa nasze serce: Ukształtowałem ciebie, nie pójdziesz u Mnie w niepamięć. To obietnica na całą wieczność.

Bóg zapomina jedynie o naszych grzechach. Prorok Ezechiasz mówi wręcz: poza siebie rzuciłeś wszystkie moje grzechy. Bóg widzi wszystko i wszystko pamięta, ale nasze grzechy wyrzuca z pamięci. Jeremiasz zapewnia o zmazaniu winy, której nie będzie. Po grzechu nie pozostanie żaden ślad. Zupełnie nic.

Czy to nie jest wspaniałe?